όσο μπορώ
κρατάω άγραφτα τα ποιήματά μου

καθυστερώ τη γέννησή τους
με την ελπίδα να μην γεννηθούν ποτέ
γαντζώνομαι στην αίσθησή τους
πριν περάσουν παραμορφωμένα σ’ αυτό τον κόσμο
κι αντιστέκομαι στο φως
που έρχεται με φόρα να τα πνίξει

δεν τα καταφέρνω πάντα

και τότε κάποια φτάνουν εδώ μπροστά σου
γυμνά όσο κι εσύ
φοβισμένα όσο κι εσύ
φωτεινά όσο κι εσύ

ίδια όπως κι εσύ