δείτε τα ποιήματα σε μορφή
περιεχομένων
δημοσιεύσεις στο facebook
Ποίηση - Υφαντό
Το "υφαντό" είναι η ποιητική συλλογή μου. Κάθε ποίημα και ένα "νήμα" από αυτά που πλέκουν τον κόσμο γύρω μας.
Κάποια γραμμένα πριν πολλά χρόνια, κάποια πιο πρόσφατα, κάποια ακόμα στην φάση της ωρίμανσης που ελπίζω να δημοσιεύσω στο μέλλον.
Ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να γράψω για όλα τα νήματα του κόσμου μέχρι το τέλος της ζωής μου. Μου αρκεί να γράψω για όσα μπορώ.
κάθε βράδυ, σαν έκλεινα τα μάτια
το μαξιλάρι χάνονταν
και μια ορχήστρα από φως
μ’ είχε στο κέντρο της
πρωταγωνιστή, σε κάθε είδους έργα
σαν χάραζε ο ήλιος
γινόταν πάλι η ορχήστρα μαξιλάρι
κι ήταν η μέρα βάσανο
μέχρι να ‘ρθει ξανά το βράδυ
ώσπου το κατάλαβα
τι είναι οι βραδινές ορχήστρες
αλλά το μαξιλάρι
ακόμα να το πετάξω μακριά
το μαξιλάρι χάνονταν
και μια ορχήστρα από φως
μ’ είχε στο κέντρο της
πρωταγωνιστή, σε κάθε είδους έργα
σαν χάραζε ο ήλιος
γινόταν πάλι η ορχήστρα μαξιλάρι
κι ήταν η μέρα βάσανο
μέχρι να ‘ρθει ξανά το βράδυ
ώσπου το κατάλαβα
τι είναι οι βραδινές ορχήστρες
αλλά το μαξιλάρι
ακόμα να το πετάξω μακριά
θα ήταν λέω ωραίο
όταν πεθαίνει κάποιος
την επόμενη μέρα να του δίνεται άδεια
να κατέβει στην πόλη του σαν ξένος
να περπατήσει στα μικρά σοκάκια
να μυρίσει ένα τριαντάφυλλο
να χαμογελάσει σε αγνώστους
κι ύστερα
αφού απολαύσει τον ήλιο στο πρόσωπό του
να πάρει τον ανήφορο
και να τον βλέπουν όλοι με τι ευχαρίστηση ζει
εκείνο το τελευταίο δώρο και να αναρωτιούνται
ποιος είναι αυτός που ξέρει έτσι υπέροχα να ζει;
όταν πεθαίνει κάποιος
την επόμενη μέρα να του δίνεται άδεια
να κατέβει στην πόλη του σαν ξένος
να περπατήσει στα μικρά σοκάκια
να μυρίσει ένα τριαντάφυλλο
να χαμογελάσει σε αγνώστους
κι ύστερα
αφού απολαύσει τον ήλιο στο πρόσωπό του
να πάρει τον ανήφορο
και να τον βλέπουν όλοι με τι ευχαρίστηση ζει
εκείνο το τελευταίο δώρο και να αναρωτιούνται
ποιος είναι αυτός που ξέρει έτσι υπέροχα να ζει;
ψάξε μ’ επιμονή
στα χέρια, στα πόδια
μα πιο πολύ στο κεφάλι ψάξε
μάθε πως είσαι σκλάβος
βρες τις αλυσίδες και παραδέξου
πως το κορμί σου και το πνεύμα σου είναι υπόδουλο
κι ύστερα, αν αντέχεις
παραδέξου πως δεν υπάρχει ελπίδα πια για σένα
και δείξε στο μέλλον
πως να λύσει τις δικές του αλυσίδες
σε δρόμο φανερό για την ελευθερία
μην ελπίζεις
στα χέρια, στα πόδια
μα πιο πολύ στο κεφάλι ψάξε
μάθε πως είσαι σκλάβος
βρες τις αλυσίδες και παραδέξου
πως το κορμί σου και το πνεύμα σου είναι υπόδουλο
κι ύστερα, αν αντέχεις
παραδέξου πως δεν υπάρχει ελπίδα πια για σένα
και δείξε στο μέλλον
πως να λύσει τις δικές του αλυσίδες
σε δρόμο φανερό για την ελευθερία
μην ελπίζεις
Και αυτή η μελοποίηση έχει την δική της ιστορία. Όταν μου έστειλε την αρχική μορφή ο Γιώργος Καραλανίδης δεν μου άρεσε. Μετά κατάλαβα ότι δεν μου άρεσε γιατί δεν είχα καταλάβει που το πήγαινε. Εκείνη η μορφή ήταν κάτι σαν οδηγός, αλλά άμα η μουσική σου παιδεία είναι ανύπαρκτη τα πράγματα είναι δύσκολα.
Όταν ο Γιώργος το έπαιξε στην Χριστεφανία Λουκίδου και τον Γιάννη Βαρελίδη εκείνοι κατάλαβαν και έτσι έγινε αυτό που θα ακούσετε εδώ. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο άκουσμα και προτείνω την χρήση ακουστικών για να απολαύσετε όλα όσα έκαναν αυτοί οι τρεις άνθρωποι με τις φωνές τους και τα μουσικά τους όργανα.
Όπως και το "χιόνι απαλό" έτσι κι αυτό έπρεπε να περιμένει τέσσερα χρόνια για να ηχογραφηθεί μόνο που τα "μάτια κλειστά" έπρεπε να περιμένουν και ένα εξάμηνο ακόμα να αποφασίσουμε το εξώφυλλο.
Όταν ο Γιώργος το έπαιξε στην Χριστεφανία Λουκίδου και τον Γιάννη Βαρελίδη εκείνοι κατάλαβαν και έτσι έγινε αυτό που θα ακούσετε εδώ. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο άκουσμα και προτείνω την χρήση ακουστικών για να απολαύσετε όλα όσα έκαναν αυτοί οι τρεις άνθρωποι με τις φωνές τους και τα μουσικά τους όργανα.
Όπως και το "χιόνι απαλό" έτσι κι αυτό έπρεπε να περιμένει τέσσερα χρόνια για να ηχογραφηθεί μόνο που τα "μάτια κλειστά" έπρεπε να περιμένουν και ένα εξάμηνο ακόμα να αποφασίσουμε το εξώφυλλο.
μάτια κλειστά - μελοποιημένη ποίηση
ποίηση: Ταβουλτσίδης Βασίληςμουσική - τραγούδι: Καραλανίδης Γιώργοςφωνητικά: Χριστεφανία Λουκίδουμίξη - τύμπανα: Βαρελίδης Γιάννης---------------ακολούθησα,μ...
είμαι ο γιος του χαρταετού
που έσκυψε και φίλησε τη γη
μονάχα μια φορά
κι ύστερα πέταξε ψηλά
δεμένος για πάντα με το χώμα
χωρίς να τ' αγγίξει για δεύτερη φορά
που έσκυψε και φίλησε τη γη
μονάχα μια φορά
κι ύστερα πέταξε ψηλά
δεμένος για πάντα με το χώμα
χωρίς να τ' αγγίξει για δεύτερη φορά
η νοθεία του έρωτα
Η "νοθεία του έρωτα" είναι ένα κείμενο που προέκυψε μέσα από την ανάγνωση των ποιημάτων μου που αφορούν τον έρωτα. Πρόκειται για ποιήματα δημοσιευμένα στην π...