δεμένες οι καρδιές των ανθρώπων
στα όρη του Καυκάσου
ανυπομονούν πότε θα ‘ρθεί
ο αετός να τις σπαράξει

κι ύστερα από το φαγοπότι
όταν πετάξει ο αετός στα μακριά
και στην κάθε καρδιά
δεν έχει μείνει παρά ο πόνος και η πίκρα
αρχίζει σιγά – σιγά ένα θαύμα

μέσα στην καταστροφή
ξαναγεννιούνται όλα
και φτιάχνονται σχεδόν σαν ήταν πριν

σχεδόν
ποτέ ξανά ακριβώς όπως ήταν πριν