κάθε βράδυ, σαν έκλεινα τα μάτια
το μαξιλάρι χάνονταν
και μια ορχήστρα από φως
μ’ είχε στο κέντρο της

πρωταγωνιστή, σε κάθε είδους έργα

σαν χάραζε ο ήλιος
γινόταν πάλι η ορχήστρα μαξιλάρι
κι ήταν η μέρα βάσανο
μέχρι να ‘ρθει ξανά το βράδυ

ώσπου το κατάλαβα
τι είναι οι βραδινές ορχήστρες

αλλά το μαξιλάρι
ακόμα να το πετάξω μακριά