καμένη ψυχή
πού να βρεις ένα δάκρυ να χύσεις
να ποτίσεις
της άγριας γης τη μαυρίλα

χαμένη νιότη
σε ξόδεψαν άλλοι
τώρα άδειο μπουκάλι
μια στάλα δεν έχεις

δρόμε γεμάτε
λαχταριστά σταυροδρόμια
που όλα πίσω μείναν
θολές αναμνήσεις γίναν

τρύπιας ζωής