Φίλιππος

είδα εψές στον ύπνο μου πως ήμουν καβαλάρης
στην πεδιάδα της Ισσού στον Βουκεφάλα πάνω

κι όταν αντίκρισα κοντά τον Πέρση βασιλέα
τίναξα το ακόντιο σε νέο όπως ταιριάζει

κι ύστερα σήκωσε απαλά το πέπλο του ο Μορφέας
κι είδα στη λίμνη καθαρά ποια ήταν η αλήθεια

ήμουν Αλέξανδρος κι εγώ μα αυτά τα χρόνια ‘φύγαν
και μόνο να γίνω Φίλιππος μου μένει να ελπίζω