μες τα λιθόστρωτα στενά
δύο σκιές κι αστέρια
με χάρτη το αρχαίο φως
βαδίσαμε την πέτρα

σε πόρτα οδηγηθήκαμε
του Αυγούστου το κατώφλι
για ώρες φιληθήκαμε
στου φεγγαριού το πόδι

την πόρτα ο Δίας άνοιξε
στιγμή ευτυχισμένη
μες τους θνητούς οι διαλεχτοί
για πάντα ερωτευμένοι

η πόρτα πίσω έκλεισε
συννέφιασε ο χάρτης
τα χείλη έμειναν ξερά
ανάμεσά μας φράχτης

τα αστέρια όλα χάθηκαν
έσβησε το φεγγάρι
ο Δίας μας ξεγέλασε
κι ο Αύγουστος ο ψεύτης