δείτε τα ποιήματα σε μορφή
περιεχομένων
δημοσιεύσεις στο facebook
Ποίηση - Υφαντό
Το "υφαντό" είναι η ποιητική συλλογή μου. Κάθε ποίημα και ένα "νήμα" από αυτά που πλέκουν τον κόσμο γύρω μας.
Κάποια γραμμένα πριν πολλά χρόνια, κάποια πιο πρόσφατα, κάποια ακόμα στην φάση της ωρίμανσης που ελπίζω να δημοσιεύσω στο μέλλον.
Ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να γράψω για όλα τα νήματα του κόσμου μέχρι το τέλος της ζωής μου. Μου αρκεί να γράψω για όσα μπορώ.
Πρώτη δημοσίευση: Κυριακή, 21 Απριλίου 2024
---
όταν θα έχεις πεθάνει πια
οι δικαστές
θα στείλουν τον ένοχο στην φυλακή για λίγο
οι δηλώσεις θα είναι βαρυσήμαντες
θα θέσουν ένα τέρμα
άλλη να μην το ζήσει πια αυτό
οι νόμοι θ' αλλάξουν
θα γίνουν αυστηροί κι ασήκωτοι
κι όσοι επέτρεψαν να σου συμβεί αυτό
θα χάσουν τον γλυκό μισθό τους
όταν θα έχεις πεθάνει πια
θα γραφτούν ποιήματα
και μουσικές και τραγούδια
οι άνθρωποι θα βγουν στους δρόμους
να διαδηλώσουν καίγοντας την πόλη για σένα
τα social θα γεμίσουν αναρτήσεις
με κείμενα πύρινα γεμάτα οργή και αηδία
κι απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα
εκδηλώσεις θα γίνονται στη μνήμη σου
όταν θα έχεις πεθάνει πια
όχι νωρίτερα
νωρίτερα κοίτα εσύ τι θα κάνεις
εμείς
όταν θα 'χεις πεθάνεις θα νοιαστούμε
#υφαντό #ποίηση #ποιηση #ποιήματα #ποιημα #ποίημα #ελληνικήποίηση #greekpoetry #poetry #ellinika #ελληνικα #diavazo #διαβάζω #διαβαζω #poem #ταβουλτσιδης
---
όταν θα έχεις πεθάνει πια
οι δικαστές
θα στείλουν τον ένοχο στην φυλακή για λίγο
οι δηλώσεις θα είναι βαρυσήμαντες
θα θέσουν ένα τέρμα
άλλη να μην το ζήσει πια αυτό
οι νόμοι θ' αλλάξουν
θα γίνουν αυστηροί κι ασήκωτοι
κι όσοι επέτρεψαν να σου συμβεί αυτό
θα χάσουν τον γλυκό μισθό τους
όταν θα έχεις πεθάνει πια
θα γραφτούν ποιήματα
και μουσικές και τραγούδια
οι άνθρωποι θα βγουν στους δρόμους
να διαδηλώσουν καίγοντας την πόλη για σένα
τα social θα γεμίσουν αναρτήσεις
με κείμενα πύρινα γεμάτα οργή και αηδία
κι απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα
εκδηλώσεις θα γίνονται στη μνήμη σου
όταν θα έχεις πεθάνει πια
όχι νωρίτερα
νωρίτερα κοίτα εσύ τι θα κάνεις
εμείς
όταν θα 'χεις πεθάνεις θα νοιαστούμε
#υφαντό #ποίηση #ποιηση #ποιήματα #ποιημα #ποίημα #ελληνικήποίηση #greekpoetry #poetry #ellinika #ελληνικα #diavazo #διαβάζω #διαβαζω #poem #ταβουλτσιδης
κάθε βράδυ, σαν έκλεινα τα μάτια
το μαξιλάρι χάνονταν
και μια ορχήστρα από φως
μ’ είχε στο κέντρο της
πρωταγωνιστή, σε κάθε είδους έργα
σαν χάραζε ο ήλιος
γινόταν πάλι η ορχήστρα μαξιλάρι
κι ήταν η μέρα βάσανο
μέχρι να ‘ρθει ξανά το βράδυ
ώσπου το κατάλαβα
τι είναι οι βραδινές ορχήστρες
αλλά το μαξιλάρι
ακόμα να το πετάξω μακριά
το μαξιλάρι χάνονταν
και μια ορχήστρα από φως
μ’ είχε στο κέντρο της
πρωταγωνιστή, σε κάθε είδους έργα
σαν χάραζε ο ήλιος
γινόταν πάλι η ορχήστρα μαξιλάρι
κι ήταν η μέρα βάσανο
μέχρι να ‘ρθει ξανά το βράδυ
ώσπου το κατάλαβα
τι είναι οι βραδινές ορχήστρες
αλλά το μαξιλάρι
ακόμα να το πετάξω μακριά
θα ήταν λέω ωραίο
όταν πεθαίνει κάποιος
την επόμενη μέρα να του δίνεται άδεια
να κατέβει στην πόλη του σαν ξένος
να περπατήσει στα μικρά σοκάκια
να μυρίσει ένα τριαντάφυλλο
να χαμογελάσει σε αγνώστους
κι ύστερα
αφού απολαύσει τον ήλιο στο πρόσωπό του
να πάρει τον ανήφορο
και να τον βλέπουν όλοι με τι ευχαρίστηση ζει
εκείνο το τελευταίο δώρο και να αναρωτιούνται
ποιος είναι αυτός που ξέρει έτσι υπέροχα να ζει;
όταν πεθαίνει κάποιος
την επόμενη μέρα να του δίνεται άδεια
να κατέβει στην πόλη του σαν ξένος
να περπατήσει στα μικρά σοκάκια
να μυρίσει ένα τριαντάφυλλο
να χαμογελάσει σε αγνώστους
κι ύστερα
αφού απολαύσει τον ήλιο στο πρόσωπό του
να πάρει τον ανήφορο
και να τον βλέπουν όλοι με τι ευχαρίστηση ζει
εκείνο το τελευταίο δώρο και να αναρωτιούνται
ποιος είναι αυτός που ξέρει έτσι υπέροχα να ζει;
ψάξε μ’ επιμονή
στα χέρια, στα πόδια
μα πιο πολύ στο κεφάλι ψάξε
μάθε πως είσαι σκλάβος
βρες τις αλυσίδες και παραδέξου
πως το κορμί σου και το πνεύμα σου είναι υπόδουλο
κι ύστερα, αν αντέχεις
παραδέξου πως δεν υπάρχει ελπίδα πια για σένα
και δείξε στο μέλλον
πως να λύσει τις δικές του αλυσίδες
σε δρόμο φανερό για την ελευθερία
μην ελπίζεις
στα χέρια, στα πόδια
μα πιο πολύ στο κεφάλι ψάξε
μάθε πως είσαι σκλάβος
βρες τις αλυσίδες και παραδέξου
πως το κορμί σου και το πνεύμα σου είναι υπόδουλο
κι ύστερα, αν αντέχεις
παραδέξου πως δεν υπάρχει ελπίδα πια για σένα
και δείξε στο μέλλον
πως να λύσει τις δικές του αλυσίδες
σε δρόμο φανερό για την ελευθερία
μην ελπίζεις
Και αυτή η μελοποίηση έχει την δική της ιστορία. Όταν μου έστειλε την αρχική μορφή ο Γιώργος Καραλανίδης δεν μου άρεσε. Μετά κατάλαβα ότι δεν μου άρεσε γιατί δεν είχα καταλάβει που το πήγαινε. Εκείνη η μορφή ήταν κάτι σαν οδηγός, αλλά άμα η μουσική σου παιδεία είναι ανύπαρκτη τα πράγματα είναι δύσκολα.
Όταν ο Γιώργος το έπαιξε στην Χριστεφανία Λουκίδου και τον Γιάννη Βαρελίδη εκείνοι κατάλαβαν και έτσι έγινε αυτό που θα ακούσετε εδώ. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο άκουσμα και προτείνω την χρήση ακουστικών για να απολαύσετε όλα όσα έκαναν αυτοί οι τρεις άνθρωποι με τις φωνές τους και τα μουσικά τους όργανα.
Όπως και το "χιόνι απαλό" έτσι κι αυτό έπρεπε να περιμένει τέσσερα χρόνια για να ηχογραφηθεί μόνο που τα "μάτια κλειστά" έπρεπε να περιμένουν και ένα εξάμηνο ακόμα να αποφασίσουμε το εξώφυλλο.
Όταν ο Γιώργος το έπαιξε στην Χριστεφανία Λουκίδου και τον Γιάννη Βαρελίδη εκείνοι κατάλαβαν και έτσι έγινε αυτό που θα ακούσετε εδώ. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο άκουσμα και προτείνω την χρήση ακουστικών για να απολαύσετε όλα όσα έκαναν αυτοί οι τρεις άνθρωποι με τις φωνές τους και τα μουσικά τους όργανα.
Όπως και το "χιόνι απαλό" έτσι κι αυτό έπρεπε να περιμένει τέσσερα χρόνια για να ηχογραφηθεί μόνο που τα "μάτια κλειστά" έπρεπε να περιμένουν και ένα εξάμηνο ακόμα να αποφασίσουμε το εξώφυλλο.
μάτια κλειστά - μελοποιημένη ποίηση
ποίηση: Ταβουλτσίδης Βασίληςμουσική - τραγούδι: Καραλανίδης Γιώργοςφωνητικά: Χριστεφανία Λουκίδουμίξη - τύμπανα: Βαρελίδης Γιάννης---------------ακολούθησα,μ...
είμαι ο γιος του χαρταετού
που έσκυψε και φίλησε τη γη
μονάχα μια φορά
κι ύστερα πέταξε ψηλά
δεμένος για πάντα με το χώμα
χωρίς να τ' αγγίξει για δεύτερη φορά
που έσκυψε και φίλησε τη γη
μονάχα μια φορά
κι ύστερα πέταξε ψηλά
δεμένος για πάντα με το χώμα
χωρίς να τ' αγγίξει για δεύτερη φορά
