εκείνο το πρωί

ξεκίνησα να τρέχω εκείνο το πρωί
πιο γρήγορα απ’ το χρόνο

μα ο χρόνος είναι ακούραστος
κι εγώ μόνο θνητός, πόσο ν’ αντέξω

ζυγώνει πια, το νιώθω
κι άλλο οι ανάσες δε βαστούν

σαν τη Λαμπρή την καρτερώ
την ώρα που επιτέλους θα με φτάσει