κάθε φορά που η τέχνη
ξεχύνεται σαν λάβα
από τις φλέβες των ανθρώπων

εμφανίζονται αχνοί σε μια γωνιά
η Εύα κι ο Αδάμ

ντυμένοι μόνο με την αγωνία τους

μήπως και καταφέρει κάποτε ο άνθρωπος
να βάλει πίσω στη θέση του εκείνο το δαγκωμένο μήλο
μήπως τελειώσει κάποτε αυτή η εξορία